Στις 19 Ιούλη του 2023 συμπληρώθηκαν 11 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης στη βόρεια ανατολική Συρία, που έμεινε γνωστή ως η επανάσταση της Ροζάβα. Το RiseUp4Rojava διοργάνωσε επετειακή εκδήλωση στην πλατεία της κοινότητας των κατειλημμένων Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας. Διαβάστηκε η εισήγηση που παραθέτουμε, γίνανε τοποθετήσεις από τους συμμετέχοντες και προβλήθηκε ένα 30λεπτο βίντεο του YPJ International με τίτλο Şehîd namirin - Martyrs never die.Ευχαριστούμε θερμά τις συντρόφισσες, σύντροφ@ και τους συντρόφους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας.
19 Ιουλίου 2012 - 11 χρόνια Επανάσταση στη Ροζάβα – Διεθνιστικό μας χρέος να την απλώσουμε σε όλη τη γη
Στις 19 του Ιούλη του 2012 έγινε ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, όμοιο με αυτό της 19ης Ιούλη του 1936 στη Βαρκελώνη, με της παρισινής κομούνας το 1871, όμοιο με την εξέγερση των Ζαπατίστας τη δεκαετία του 90´. Αν και οι αντιδραστικές δυνάμεις διατείνονταν το τέλος της ιστορίας, η πραγματικότητα τους διέψευσε. Ο 21ος αιώνας ξεκίνησε με απανωτές, ανά τον κόσμο, εξεγέρσεις, επαναστατικά κινήματα και ριζοσπαστικές ιδέες που εφαρμόζονται στην πράξη σε απελευθερωμένα εδάφη.
Στα πλαίσια της αραβικής άνοιξης οι κουρδικοί πληθυσμοί που ήταν ταξικά καταπιεσμένοι όπως και άλλα έθνη εντός του συριακού, υπό το μπααθικό καθεστώς, έθνους-κράτους, δεν είδαν καμία ανταπόκριση ούτε από το καθεστώς ούτε από την αντιπολίτευση στα αιτήματα τους για αναγνώριση. Έτσι επέλεξαν έναν τρίτο δρόμο και έγιναν μια τρίτη δύναμη ανάμεσα στις αντιμαχόμενες. Είπαν ναι στην αυτοάμυνα αλλά όχι στη συμμετοχή στον εμφύλιο. Στις 19 του Ιούλη τα ξημερώματα ο λαός του Κομπάνι ξύπνησε μες στην επανάσταση χωρίς να έχει πέσει ούτε μια σφαίρα. Οι YPG είχαν στήσει σημεία ελέγχου σε όλους τους δρόμους που οδηγούσαν από και προς το Κομπάνι, κατέλαβαν σημαντικά διοικητικά κτίρια και εργαστήρια παραγωγής τροφίμων, και περικύκλωσαν το στρατόπεδο του Άσαντ. Οι στρατιώτες, μπροστά στο μεγάλο πλήθος, αναγκάστηκαν να παραδοθούν παραδίνοντας και τον οπλισμό τους. Κάπως έτσι εξαπλώθηκε η επανάσταση στο Ντερίκ και το Αφρίν τις επόμενες μέρες, αν και δεν ήταν όλες οι μάχες αναίμακτες.
Χωρίς να μπούμε σε ιστορικές λεπτομέρειες, θα πρέπει να αναφερθεί ότι μέσα σε αυτήν την ενδεκαετία έχουν υπάρξει μετωπικές συγκρούσεις μεταξύ πολλών διαφορετικών δυνάμεων άλλοτε αντικρουόμενων και άλλοτε συσχετιζόμενων μεταξύ τους συμφερόντων. Αυτή η επανάσταση εξελίσσεται μέσα σε ένα περίπλοκο περιβάλλον που έχουν διαμορφώσει οι μεγάλες δυνάμεις μετα τον Α´ Π.Π. και τα τυραννικά καθεστώτα από τη μία, και επιχειρούν να διαμορφώσουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απ’ την άλλη, ενόσω, μάλιστα, τα ντόπια καθεστώτα μάχονται για τη διαιώνιση του status quo στην περιοχή.
Στη Ροζάβα, οι επαναστατημένοι λαοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με το καθεστώς Άσαντ, το ISIS, το Μέτωπο αλ-Νούσρα, άλλες σαλαφιστικές συμμορίες μισθοφόρων, τον κουρδικό εθνικισμό στη γραμμη του KDP και το τουρκικό κράτος· δυνάμεις που κυρίως ελέγχονται η αναπτύχθηκαν από τις ΗΠΑ ή στην περίπτωση του Άσαντ, από τη Ρωσία και το Ιράν. Οι επιθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη με μόνο σκοπό την καταστροφή της επανάστασης. Αξίζει μόνο μερικά από τα πλέον τρανταχτά παραδείγματα να επισημάνουμε. Το μέτωπο αλ Νούσρα εισέβαλε στην πόλη Σερεκανίγιε τον Νοέμβριο του 2012 από τα σύνορα της Τουρκίας. Κατά την πολιορκία του Κομπάνι από το Ισλαμικό Κράτος το 2014 η Τουρκία όχι μόνο είχε απομονώσει κάθε δίοδο προς το Κομπάνι που απεγνωσμένα ζητούσε βοήθεια αλλά είχε παρατάξει άρματα μάχης κατά μήκος της συνοριογραμμής σαν να ήταν έτοιμη να επιτεθεί. Με την πτώση της πρωτεύουσας του Ισλαμικού Κράτους, Ράκα, τον Οκτώβριο του 2017, η Τουρκία ανέλαβε αμέσως τον ρόλο της καταστολής της επανάστασης με την επίθεση προς το Αφρίν τον Φλεβάρη του 2018 για να ακολουθήσει αυτή του Οκτωβρίου του 2019, σε Ταλ Αμπιάντ και Σερεκανίγιε.
Συνήθως όταν μιλάμε για επιθέσεις εστιάζουμε στις μεγάλες συγκρούσεις αλλά απαξιώνουμε ή δε βλέπουμε καν, τον πόλεμο χαμηλής έντασης και τον ειδικό πόλεμο που διεξάγεται σε καθημερινή βάση. Με τον όρο ειδικό πόλεμο εννοούμε κάθε μέσο που έχει σκοπό να επηρεάσει αρνητικά τα κινήματα, να κάμψει το ηθικό της κοινωνίας και πιο ειδικά να υπονομεύσει την ίδια την επανάσταση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι συνεχείς παρακολουθήσεις και επιθέσεις από μη επανδρωμένα αεροσκάφη με σκοπό στοχευμένες δολοφονίες και οι τυχαίες βολές από τα σύνορα για την τρομοκράτηση του πληθυσμού, η διακοπή της υδροδότησης, μιας και το νερό έρχεται από πηγές που ελέγχονται από την Τουρκία, ή της ηλεκτροδότησης από τις εγκαταστάσεις που ελέγχονται από τον Άσαντ, το τετραπλό εμπάργκο από τις ΗΠΑ προς τη Συρία, και από το καθεστώς, την Τουρκία και το Ιράκ προς τη Συνομοσπονδία της Β.Α. Συρίας, το σαμποτάζ σε διυλιστήρια πετρελαίου και άλλες δομές και την πυρπόληση σιτοβολώνων για τον οικονομικό στραγγαλισμό της περιοχής, μέχρι τις συνεχείς απειλές για μια νέα εισβολή με σκοπό να επηρεάσει την ψυχολογία της κοινωνίας και τις δημογραφικές αλλαγές στα κατεχόμενα εδάφη με σκοπό την αλλοίωση των ειδικών πολιτισμικών χαρακτηριστικών της περιοχής .
Ποιά είναι όμως τα χαρακτηριστικά της επανάστασης στη Β.Α. Συρία; Η Συνομοσπονδία της ΒΑ Συρίας κατάφερε στο πιο περίπλοκο, ασταθές και συντηρητικό περιβάλλον να θέσει ζητήματα και να επιλύσει προβλήματα που ταλανίζουν συνολικά την ανθρωπότητα. Προβλήματα που έχουν δημιουργήσει το πατριαρχικό έθνος-κράτος, ο βιομηχανισμός και ο καπιταλισμός. Πρώτα απ’ όλα, οι αποφάσεις παίρνονται από την ίδια την, αυτοθεσμισμένη πλέον, κοινωνική βάση μέσω του συστήματος του Δημοκρατικού συνομοσπονδισμού, με δομικό στοιχείο αυτού, τις κοινότητες. Οι τρεις βασικοί άξονες των κοινοτήτων είναι οι εξής: αυτοάμυνα για την προστασία της κοινότητας, εκπαίδευση για την αλλαγή νοοτροπίας και την ενδυνάμωση των ανθρώπων, και επίλυση των συγκρούσεων και οικοδόμηση συναίνεσης για την αντιμετώπιση συγκρούσεων εντός και μεταξύ των οικογενειών, συμφιλίωση ή παραπομπή σε αρμόδιο όργανο δικαιοσύνης. Βασικός πυλώνας της απελευθέρωσης της κοινωνίας είναι η γυναικεία απελευθέρωση. Όπως αναφέρεται στο γυναικείο νόμο του 2014, “Η ελευθερία των γυναικών θα εγγυηθεί τη δημιουργία μια δημοκρατικής και ελεύθερης οικογένειας και κοινωνίας...
Το επίπεδο ανάπτυξης μιας κοινωνίας εξαρτάται από την ενίσχυση του ρόλου της γυναίκας και τη συμμετοχή της στην οικοδόμηση και την ανάπτυξη της κοινωνίας” και παρακάτω, μεταξύ άλλων, βασικά δικαιώματα και ελευθερίες που κατοχυρώνονται στο νόμο περιλαμβάνουν: την ισότητα σε όλους τους τομείς της ζωής, την αρχή της συμπροεδρίας σε κάθε θεσμικό όργανο, την εκπροσώπηση των γυναικών και μάλιστα με προτεραιότητα, από γυναικείους φορείς στα δικαστήρια. Παράλληλα ανέπτυξαν την επιστήμη της γυναίκας, τη Jineoloji, και δημιούργησαν το Jinwar, ένα μητριαρχικό χωριό πρότυπο – κοινότητα μονογονεϊκών οικογενειών. Η οικονομία της Συνομοσπονδίας θα μπορούσε να χωριστεί σε 2 επίπεδα: πρώτον την επιβίωση της κοινωνίας στις υπάρχουσες συνθήκες και δεύτερον το χτίσιμο για την ανοικοδόμηση της με όρους συνεργατικής οικονομίας. Έτσι ενώ υπάρχουν όλοι οι απαραίτητοι θεσμοί για την ενίσχυση της οικονομίας μέσω κοοπερατίβων και ακόμα και στα πανεπιστήμια ο πρώτος κλάδος είναι αυτός της αγροκουλτούρας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα, η οποία βασίζεται στην οικονομία του πολέμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι πετρελαιοπηγές που είναι στη δικαιοδοσία των απελευθερωμένων εδαφών αντιστοιχούν στην πλειοψηφία του συνόλου των πετρελαιοπηγών της Συρίας αλλά οι πόροι δαπανώνται για τις ανάγκες του πολέμου. Αν και όλες οι κοινότητες γνωρίζουν μέσω των εκπαιδευτικών διαδικασιών, ότι ο ορυκτός πλούτος δεν αποτελεί οικονομία.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι όλα αυτά τα επιτεύγματα δεν αναφέρονται μόνο για τους κουρδικούς πληθυσμούς και ούτε έχει επιβληθεί κάποια δικτατορία έναντι των άλλων πληθυσμών της περιοχής. Πολλές από τις περιοχές της Συνομοσπονδίας είναι κατά βάση αραβικές και οι αρχές του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού εφαρμόζονται με την ίδια ζέση, ακριβώς επειδή επιλύουν πραγματικά κοινωνικά, έμφυλα, εθνικά, ταξικά, πολιτισμικά, ζητήματα σε ένα περιβάλλον που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως πολιτισμικό μωσαϊκό.
Η επανάσταση της Ροζάβα δεν ξεφύτρωσε επειδή ωρίμασαν από μόνες τους οι συνθήκες ή επειδή κάποιο διευθυντήριο έτσι αποφάσισε. Είναι πασίγνωστό ότι η 19η Ιουλίου του 2012 εξέπληξε ακόμα και τα στελέχη του PKK στα βουνά του Κουρδιστάν. Η προετοιμασία της επανάστασης όμως χτίζονταν αδιάκοπα από το 1979 κι ύστερα. Ο Οτσαλάν από εκείνη την εποχή και μέχρι και την εκδίωξη του από τη Συρία τον Οκτώβρη του 1998 στα πλαίσια της διεθνούς συνωμοσίας, έκανε κοινωνική απεύθυνση σε όλα τα σπίτια λιπαίνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το έδαφος για την σπορά της επανάστασης. Οι καρποί της, και συνάμμα η πραγματική κοινωνική αυτοοργάνωση, ξεκίνησε το 2003 με την ίδριση του PYD (Κόμμα για τη Δημοκρατική Ενότητα), τα πρώτα 2 χρόνια νόμιμο και ύστερα από την εξέγερση του 2004 στην πόλη Καμίσλο, στην παρανομία, καθώς και με την ίδρυση του επίσης παράνομου Kongreya Star, του συνεδρίου των γυναικών δηλαδή, το 2005.
Πολύς λόγος γίνεται για το ρόλο των ΗΠΑ στη Συρία και τις σχέσεις του με το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας. Κρατικο-σοσιαλιστικές προσεγγίσεις του προηγούμενου αιώνα που έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την ιστορική πραγματικότητα. Είναι απορίας άξιο να κατηγορείται το Κουρδικό Κίνημα για φιλοαμερικανισμό όταν πρώτες οι ΗΠΑ συνωμότησαν για την ομηρία του Οτσαλάν, όταν το PKK είναι στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και δεκάδων ακόμη κρατών συν την Ε.Ε. Όταν ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ βομβαρδίζει σχεδόν καθημερινά τα απελευθερωμένα εδάφη του Κουρδιστάν χρησιμοποιώντας μέχρι και χημικά όπλα. Όταν οι ΗΠΑ και Ρωσία επιτρέπουν τη διέλευση μαχητικών αεροσκαφών από τον εναέριο χώρο που ελέγχουν, για τους βομβαρδισμούς σε Αφρίν και Σερεκανίγιε. Παράλληλα αυτή η κοντόφθαλμη οπτική δε βλέπει το πεδίο των ανταγωνισμών στο σύνολο τους, αλλά μερικώς και περιορισμένα στον αντιαμερικανισμό, σε μια περιοχή με πολλές ανταγωνιζόμενες δυνάμεις και σε έναν κόσμο που πλέον δεν είναι μονοπολικός.
Ο συνασπισμός μεταξύ των SDF (Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων) και των ΗΠΑ, ήταν μονόδρομος και για τα δύο μέρη στα πλαίσια μια τακτικής συμμαχίας ενάντια σε έναν δρώντα παίκτη (ISIS) που ήταν ο άμεσος κίνδυνος για την επανάσταση και τους καταπιεσμένους λαούς της περιοχής. Η κοινωνία της Δημοκρατικής Συρίας επέλεξε την επιβίωση της απέναντι στην άμεση απειλή του ISIS και τη συνέχιση των επαναστατικών διαδικασιών ώστε, όπως είπε ο Riza Altun, “...να εδραιωθεί αντιστεκόμενη με ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά μέσα ενάντια σε όλη τη δύναμη του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος…”. Από την άλλη και για τις ΗΠΑ, ο συνασπισμός ενάντια στο ISIS ήταν μονόδρομος για να μπορέσουν να υπάρξουν ως παγκόσμιος ηγεμόνας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και με σκοπό να ρευστοποιήσουν τη γραμμή της ελευθερίας στη Ροζάβα, αποβλέποντας να δυναμώσουν την εθνικιστική γραμμή στα πρότυπα του ιρακινού KDP.
Οι επαναστατικές δυνάμεις του Κουρδιστάν είναι η μόνη εγγύηση για μια ριζοσπαστική Μ. Ανατολή. Η πρόσφατη εξέγερση στο Ιράν, μετά τη δολοφονία της Mahsa Amini και η υιοθέτηση από το εκεί κίνημα του συνθήματος, Jin, Jiyan, Azadi (Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία) δείχνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την επιρροή που ασκούν οι ελευθεριακές ιδέες του Κουρδικού Κινήματος Ελευθερίας και σε άλλες περιοχές της Μ. Ανατολής.
Η Ροζάβα μας χρειάζεται, αλλά πιο πολύ όλος ο κόσμος χρειάζεται τη Ροζάβα, όσο και την Τσιάπας, όσο και το εξάπλωμα του κόσμου της επανάστασης στους τόπους μας. Η διεθνιστική αλληλεγγύη δεν είναι κενό γράμμα αλλά καθήκον και δέσμευση. Αυτοί που ήθελαν να “λέγονται άνθρωποι” και χωρίς να έχουν διαβάσει το ποίημα του Λειβαδίτη, έτρεξαν στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστούν την επανάσταση και τα επιτεύγματα της· τους ανθρώπους και την ελεύθερη γη. Είναι οι δεκάδες διεθνιστές και διεθνίστριες που έπεσαν κατά την άμυνα της επανάστασης. Είναι οι 33 σύντροφοι/ισσες μάρτυρες του SGDF, ESP (συνιστώσες του MLKP) και της Αναρχικής Πρωτοβουλίας που κατευθύνθηκαν στο Σουρούτς, στα σύνορα με το Κομπάνι, για να σπάσουν τον αποκλεισμό που είχε επιβάλει το τουρκικό κράτος και δολοφονήθηκαν από αποστολή αυτοκτονίας του ISIS σε συνεργασία με τη ΜΙΤ, στις 20 Ιουλίου του 2015. Είναι οι δεκαπέντε και πλέον χιλιάδες μάρτυρες και πολλοί περισσότεροι τραυματίες που πότισαν με το αίμα τους την επαναστατημένη γη της Συνομοσπονδίας της Β Α Συρίας.
Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την επιτηδευμένη άρνηση αλληλεγγύης προς τη Συνομοσπονδία της Β.Α. Συρίας και το Κουρδικό Κίνημα Ελευθερίας, από τη μεγάλη πλειοψηφία των δυτικών κινημάτων. Είναι ζήτημα να σφυρηλατήσουμε κοινές συλλογικές θέσεις με γνώμονα την ενότητα απέναντι στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό και φασισμό. Η αλληλεγγύη προς την επανάσταση της εποχής μας είναι ζήτημα επιβίωσης συνολικά των, ανά τον κόσμο, επαναστατικών δυνάμεων και η δικαιολογία για συμπόρευση της Ροζάβα με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είναι ξεπερασμένη. Ακόμα και έτσι όμως να είναι· που ήταν όλοι αυτοί που κατηγορούν τη Ροζάβα για φιλοαμερικανισμό, πριν το 2015; Τότε που το Κομπάνι ήταν αποκλεισμένο από το νατοϊκό στρατό της Τουρκίας και βομβαρδιζόταν ασταμάτητα από τους φασίστες του ISIS; Άλλες αναφορές κάνουν λόγο για εθνικιστικές ιδέες εντός του Κουρδικού Κινήματος Ελευθερίας, τη στιγμή που η ίδια η πραγματικότητα του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού τους διαψεύδει. Γεγονός είναι ότι τα σύγχρονα κινήματα περνάνε μια δομική κρίση απόρροια της ιδεολογικής σύγχυσης υπό την επιρροή του φιλελεύθερου ατομοκεντρισμού. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν συγκροτούνται αντιπολεμικά κινήματα τα τελευταία 20 χρόνια, ενώ υπάρχουν εν εξελίξει πόλεμοι. Σήμερα, που ο κόσμος φλέγεται και οι κυρίαρχες δυνάμεις ξαναμοιράζουν τον κόσμο, που οι επιπτώσεις του εν’εξελήξει Γ´ Π.Π. θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τους/τις από τα κάτω αυτού του κόσμου, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να διατρανώσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη και συνοργάνωση. Όπως έγραφε η τελική διακήρυξη της πρώτης διεθνιστικής συνδιάσκεψης της Ροζάβα το Μάρτιο του 2022, “Ο διεθνισμός είναι το καλύτερο όπλο των επαναστατών”.
Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ
ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΥΡΙΑ
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΣΟΥΡΟΥΤΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ
https://riseup4rojava.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου